آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17902

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم/ لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست/ کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی

عاشقان را بر سر خود حکم نیست/ هرچه فرمان تو باشد، آن کنند

چرخ بر هم زنم ار غیر مرادم گردد/ من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک

بدانگه که لوح آفرید و قلم/ بزد بر همه بودنی ها رقم

سرشک من که ز طوفان نوح دست برد/ ز لوح سینه نیارست نقش مهر تو شست

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست/ چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

تا عشق تو درنوشت لوحم/ مانند قلم به سر دوانم

شمع را دید ایستاده و شاهد نشسته و می ریخته و قدح شکسته. (حذف به قرینه)

قاضی همه شب شراب در سر و شباب در بر از تنعم نخفتی. (کاربرد تاریخی فعل)

چندین مدت چرا نگفتی منم تا شکر قدوم بزرگان را میان به خدمت ببستمی. (استفاده از «را» در معنای حرف اضافه)

لایق قدر من آن است که با زاغی به دیوار باغی بر خرامان همی‌رفتی. (کاربرد سجع در نثر)