آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17802

جمال یار ندارد نقاب و پرده ولی/ غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد

گل مراد تو آنگه نقاب بگشاید/ که خدمتش چو نسیم سحر توانی کرد

به تنگ‌چشمی آن ترک لشکری نازم/ که حمله بر من درویش یک‌قبا آورد

رسیدن گل و نسرین به خیر و خوبی باد/ بنفشه شاد و کش آمد، سمن صفا آورد

نه چندان بخور کز دهانت برآید/ نه چندان که از ضعف جانت برآید

به تمنای گوشت مردن به/ که تقاضای زشت قصابان

هر که بر خویشتن نبخشاید/ گر نبخشد کسی بر او شاید

بلندی از آن یافت کاو پست شد/ درِ نیستی کوفت تا هست شد

من بازگشتم و این چه رفت، با بونصر گفتم، سخت شاد شد و سجده شکر کرد بر سلامت امیر و نامه نبشته آمد. (کاربرد تاریخی فعل مجهول)

یک کیسه به پدر باید داد و یک کیسه به پسر تا خویشتن را ضیعتکی حلال خرند و فراخ‌تر بتوانند زیست. (حذف فعل قرینه)

و روز شنبه یازدهم شوال در نیشابور شدم، پنجشنبه آخر این ماه کسوف بود و حاکم زمان سلطان طغرل بیک محمد بود. (کاربرد دستور تاریخی فعل)

وقتی به موضع رسیدیم، بچه‌ها که گوشه و کنار پراکنده بودند؛ دور شما جمع شدند و شما را در میان گرفتند. (کاربرد دستور تاریخی را)

مفهوم کل متن، توصیه به میانه‌روی در امور معنوی است.

کاربرد «را» در معنی حرف اضافه در متن وجود دارد.

آرایه‌هایی چون، تشبیه، کنایه و تضاد در متن دیده می‌شود.

در متن، حذف فعل وجود دارد.

دوای درد عاشق را کسی کاو سهل پندارد / ز فکر آنان که در تدبیر درمانند درمانند

پنهان مکن آتش درون را / زین سوخته‌جان یکی شنو پند

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است / چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ / به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را