آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17259

تاکید بر جاودانگی عشق

بیت اول ، چهار جمله دارد.

شعر در قالب قصیده سروده شده و آرایه تشبیه دارد.

هر دو نوع واو عطف و ربط به کار رفته است.

در هر طرف ز خیل حوادث کمین‌گهی است / زان رو عنان‌‌گسسته دواند سوار عمر

عمر ضایع مکن که عمر گذشت / زرگری کن که کیمیا داری

بی عمر زنده‌ام من و این بس عجب مدار / روز فراق را که نهد در شمار عمر؟

ایام گل چو عمر به رفتن شتاب کرد / ساقی به دور باده گلگون شتاب کن

چو صیاد آمد او را مرده پنداشت / نمی‌یارست روبه را کم انگاشت

در عشق تو عافیت حرام است / آن را که نه عشق پخت خام است

اختر شد آفتاب امم تا ابد زیاد / بیدق برفت، شاه کرم تا ابد زیاد

گر اثر روی تو سوی گلستان رسد / باد صبا رد کند تحفه نوروز را

به چند حیله شبی در فراق، روز کنم؟ / و گر نبینمت آن روز هم به شب ماند (کاربرد تشبیه)

سست‌بازو به جهل می‌فکند / پنجه با مرد آهنینْ چنگال (حذف فعل به قرینه)

خط سبز و لب لعلت به چه ماننده کنی؟ / من بگویم به لب چشمه حیوان ماند (استفاده از تلمیح)

ای گل خندان نوشکفته نگه‌دار / خاطر بلبل که نوبهار نماند (کاربرد «که» در معنای «زیرا»)

استفاده از صفت جمع برای موصوف جمع در ترکیب وصفی «واقعات غرایب»

استفاده از «را» مفعولی در عبارت «واقعات غرایب که خاص او را بود.»

گفتن اسرار به خلق از سوی عارف باعث این شده بود که مشایخ از عارف اِبا کنند.

استفاده از واژگان عربی