آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17073

حریص را نکند نعمت دو عالم سیر/ همیشه آتش سوزنده اشتها دارد (تشخیص-تلمیح)

شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن/ مگر آنکه شمع رویت به رهم چراغ دارد (تشبیه-تناسب)

سزدم چو ابر بهمن که برین چمن بگریم/ طربآشیان بلبل بنگر که زاغ دارد (تناسب-تشخیص)

سر ما فرو نیاید به کمان ابروی کس/ که درون گوشهگیران ز جهان فراغ دارد (مجاز-کنایه)

دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمان است/که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد (تشبیه-تضاد)

خدا را داد من بستان از او ای شحنه‌ی مجلس/که می با دیگری خورده‌ست و با من سر گران دارد (کنایه-مجاز)

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است/کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد (تلمیح-تضاد)

صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان/که صد جمشید و کیخسرو غلام کمترین دارد (تلمیح-تشخیص)

ز خاک آفریدت خداوند پاک/ پس ای بنده افتادگی کن چو خاک (تعلیمی)

بدو داد و فرمود تا گشت باز/ همیتاخت اندر نشیب و فراز (لحن حماسی)

یا رب به آب این مژه اشکبار ما/ کان سرو ناز را بنشان در کنار ما (تعلیمی)

عجب است اگر توانم ز محبتت گریزم/ به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد (تغزلی)

هر آن بند کز دست تو بسته شد/ گشایندگان را جگر خسته شد

سران را بسی سر جدا شد ز تن /پر از خاک، ریش و پر از خون، دهن 

بر اسبان نهادند زینِ خدنگ/ همه جنگ را تیز کردند چنگ

بدو داد و گفتش بدان چاه سر/که بیچارگان را تویی راهبر