آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 16888

همچو بید می‌لرزم که مبادا به هیچ نیرزم. فریاد از معرفت رسمی و عبادت عاریتی.

اگر با تو نگویم افگار می‌شوم چون با تو می‌گویم سبکبار می‌شوم.

بر سر از خجالت گرد داریم و رخ از شرم گناه زرد داریم.

مرد دانا و توانا را مباشرت کار بزرگ و حمل بارگران رنجور نگرداند.

دردی است درد عشق ز جان خوش‌گوارتر / این درد را برای چه درمان کند کسی؟

بگذر طبیب از سر درمان درد من / بیمار درد عشق ز درمان گذشته است

درد دل عاشق نشود بِهْ به مدارا / با درد و غم عشق ز درمان نتوان گفت

درد غم عشق او می‌نپذیرد دوا / رنج مبر ای صبا کار از آن درگذشت

شبنم به آفتاب رسید از فروتنی / افتاده شو مگر تو هم از خاک برشوی

عاشقان را زاری و مسکینی و افتادگی / دلبران را پرسش احوال ایشان خوش‌نماست

قطره آبی که دارد در نظر گوهر شدن / از کنار ابر، تا دریا تنزّل بایدش

پایه عزّت بلندی گیرد از افتادگی / از قلم چون حرفی افتد، در کنارش جا دهند

ندارد میل، فرزانه به فرزند و به زن هرگز / ببرّد نسل این هر دو نبرّد نسل فرزانه (ارزش خانواده)

هر آن که خاتم مدح تو کرد در انگشت / سر از دریچه زرین برون کند چو نگین (شکوه ستایش‌کننده)

اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد / به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم (وفاداری معشوق)

ای به هنگام سخا ابر کف و دریادل / مشتری خوار ز دیدار تو و ماه خجل (بخشندگی)