آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17650

به وقت نومیدی امیدوار باش و نومیدی را در امید بسته دان و امید را در نومیدی

متعلّقان دیوان را فرمود که مرسوم فلان را چندان که هست مضاعف کنید.

او را گفت: از آن بوستان که بودی ما را چه تحفه کرامت کردی؟

از هر گوشه‌‌ای توشه‌‌ای می‌‌جستم، دل را مکانی طلب می‌‌کردم و منزل 

عنقا که یابد دام کس در پیش آن عنقا مگس/ ای عنکبوت عقل بس تا کی تنی این تار را

وگر عقل است آن پُر فن چرا عقلی بود دشمن/ که مکر عقل بد در تن کند بنیاد صورت را

چو ابرو را چنین کردی چه صورتهای چین کردی/ مرا بی عقل و دین کردی بر آن نقش و بر آن حورا

عقل گوید شش جهت حدست برون راه نیست/ عشق گوید راه هست و رفتهام من بارها

مرا پشت بشکست گردون گردان/فروماند از ورزش کدخدایی

بشکست شب صبوریم پشت/و ایام به تیغ دوری ام کشت

ز جور تو بر لب مرا جان رسید/خروشم به گردون گردان رسید

ساقی سرمست بشکن توبه ام/پشت توبه دائماً بشکسته باد

نگارینی که من دارم اگر برقع براندازد/نماید زینت و رونق نگارستان مانی را

ز زلفت زنده می‌دارد صبا انفاس عیسی را/ز رویت می‌کند روشن خیالت چشم موسی را

درمانش مخلصان را دردش شکستگان را/شادیش مصلحان را غم، یادگار ما را

به یک دم زهد سی ساله به یک دم باده بفروشم/اگر در باده اندازد رخت عکس تجلی را

گفت جانم از محبان دور نیست/ لیک بیرونآمدن دستور نیست

چه نیکو گفت با جمشید دستور/ که با نادان نه شیون باد نه سور

خاصه گنه من که پس از طاعت ایزد/ در خدمت دستور ملک بودم هموار

همیرفت با او دو دستور او/ که دستور بودند و گنجور او