آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 16503

دانم که کس نگردد از بیم گرد من/ زین‌گونه شیرمردی من چون شود عیان

(وجود ترکیب وصفی مقلوب)

تا مر مرا دو حلقه بند است بر دو پای/ هستم دو دیده گویی از خون دو ناودان (آوردن حرف اضافه "مر" بر سر مفعول)

نبشته که با گفته گرد آمدی/ وگر چند بس بیکران باشدی (وجود تلفظ کهن واژه)

گیرم صبور گردم، بر جای نیست دل/ گویم به رسم باشم، هموار نیست رای

(استفاده از فعل ماضی در معنای مضارع)

رسید موسم آن کز طرب چو نرگس مست/ نهد به پای قدح هر که شش درم دارد (مجاز-تشبیه)

قطع امید کرده نخواهد نعیم دهر/ شاخ بریده را نظری بر بهار نیست (تلمیح-تشخیص)

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید/ که کند شکوه ز هجران لب شیرینی (مجاز-تلمیح)

بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد/ بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد (تشبیه-استعاره)

سخن در پرده می‌گویم، چو گل از غنچه بیرون آی/که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی (لحن تعلیمی)

شب عاشقان بی دل چه شبی دراز باشد/تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد (لحن تغزلی)

چه سال‌های فراوان و عمرهای دراز/که خلق بر سر ما بر زمین بخواهد رفت (لحن طنز)

چنین گفت کامروز تخت و کلاه/مرا زیبد این تاج و گنج و سپاه (لحن حماسی)

با چنان زلف و چنان چشم دلاویز ای عجب/جای کی ماند در این دل توبه و پرهیز را

عجب تو بیت معموری که طوافانش املاکند/عجب تو رق منشوری کز او نوشند شربت ها

معشوق که او چابک و چالاک نباشد/آرام دل عاشق غمناک نباشد

صید بیابان سر از کمند تو پیچد/ما همه پیچیده در کمند تو عمدا

حاکمان این زمان ناحق کنند/ در بر خود جامها ابلق کنند

عقاب جور گشاده است بال بر همه شهر/ کمان گوشهنشینی و تیر آهی نیست

آن پارسا که ده خَرد و ملک، رهزن است/ آن پادشا که مال رعیت خورد گداست

چو گستردی بساط دشمنی را/ هزاران دوست را کردی فراری