آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 16428

خیز و بنمای عشق را قامت/که موذن بگفت قد قامت

نیست در عشق خط خود موجود/عاشقان را چه کار با مقصود؟

عاشقی را یکی فسرده بدید/که همی مرد و خوش همی خندید

عشق را رهنما و ره نبود/در طریقت سر و کله نبود

به ملامت نبرند از دل ما صورت عشق/ نقش بر سنگ نبشته است، به توفان نرود

گر چشم شوخ توست به عاشق‌کشی مثل/ ما بر تو عاشقیم بحمدالله از ازل

زخم شمشیر غمت را به شکیبایی و عقل/ چند مرهم بنهادیم و اثر می‌نرود

ترک دنیا و تماشا و تنعم گفتیم/ مِهر مُهریست که چون نقش حجر می‌نرود

در شهری که موش آن صد من آهن بتواند خورد، آخر باز، کودکی را هم بر‌تواند داشت. (کاربرد دستور تاریخی)

آن را که گوش ارادت گران‌[سنگین] آفریده‌اند چون کند که بشنود و آن را که کمند سعادت کشان می‌برد چه کند که نرود؟ (تأکید بر قضا و قدر)

هر که در خدمت پادشاه یک‌دل باشد او را دوستان و دشمنان پادشاه خصم گردند؛ دوستان از روی حسد در جاه و دشمنان از وجه اخلاص. (حذف دو فعل به قرینه)

از مبالغتی در تفتیش کار من چاره نیست که آتش از ضمیر چوب و دل سنگ بی جدّ تمام و جهد بلیغ، بیرون نتوان آورد. (کاربرد اضافه تشبیهی)