آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17717

آوردن ب بر سر فعل ماضی

استفاده از جملات کوتاه

تکرار برخی واژگان

قرار داشتن متن در ردۀ ادبیات روایی-داستانی

اخلاق مردان را به میزان سفر برکشند

هرکه را مشغول گردانند به طلب دنیا از آخرت، ذلیل و خوار گشت؛ یا در دنیا یا در آخرت.

نوشیروان عادل را در شکارگاهی صیدی کباب کردند.

یکی از حکما پسر را نهی کرد از بسیار خوردن.

چو عاشق می شدم گفتم که بردم گوهر مقصود/ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد (استعاره-کنایه)

ز سرو قد دلجویت مکن محروم چشمم را/بدین سرچشمه اش بنشان که خوش آبی روان دارد (تشبیه-جناس)

چو در رویت بخندد گل مشو در دامش ای بلبل/که بر گل اعتمادی نیست گر حسن جهان دارد (استعاره-تضاد)

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد/سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد (تناسب-تلمیح)

کمان به زه را به بازو فگند/ به بند کمر بر، بزد تیر چند

تهمتن به قلب اندر آمد نخست/ زمین را به خون دلیران بشست

به رستم بر، آن‌گه ببارید تیر/ تهمتن بدو گفت: بر خیره خیر

پای‌هاشان را به بند و دست‌هاشان را به بر/ مغزهاشان را بکوب و خانه‌هاشان را بکاب

گفت جانم از محبان دور نیست/ لیک بیرونآمدن دستور نیست

چه نیکو گفت با جمشید دستور/ که با نادان نه شیون باد نه سور

خاصه گنه من که پس از طاعت ایزد/ در خدمت دستور ملک بودم هموار

همیرفت با او دو دستور او/ که دستور بودند و گنجور او