آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 6238

او در این دشت بزرگ / چشمه کوچک بی‌نامی بود / کز نهان‌خانه تاریک زمین / در سحرگاه شبی سرد و سیاه / به جهان چشم گشود

به دیدارم بیا هر شب، در این تنهایی تنها و تاریک خدامانند / دلم تنگ است / بیا ای روشن، ای روشن‌تر از لبخند / شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی‌ها

گردها خوابید / روز رفت و شب فراز آمد / گوهرآجین کبود پیر باز آمد / چون گذشت از شب دو کوته پاس

بی‌شک هر مسافر را / این‌چنین دانسته بودم، وین‌چنین دانم / لیک / ای ندانم چون و چند! ای دور / تو بسا کآراسته باشی به آیینی که دلخواه است

عرش را بر آب، بنیاد او نهاد / خاکیان را عمر، بر باد او نهاد

واصل انسان همه هیچ است هیچ / حاصل دوران همه هیچ است هیچ

در گذر از لاله باغ امل / سوزش دل بنگر و داغ اجل

ای میان بحر کرده با نهنگان آشنا / بر کران کوه بوده با پلنگان آشنا