آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 18440

گر اظهار پشیمانی کند گردون مشو ایمن/ که بدعهد از پشیمانی، پشیمان زود می‌گردد

گر تو گرفتارم کنی، من با گرفتاری خوشم/ ور خوار چون خارم کنی، ای گل! بدان خواری خوشم

گو به سلام من آی با همه تندیّ و جور/ وز من بیدل ستان جان به جواب سلام

پای استدلالیان چوبین بود/ پای چوبین سخت بی‌تمکین بود

ای مرغ اگر پری به سر کوی آن پری/ پیغام دوستان برسانی بدان پری

گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من/ از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریم

در عشق پشیمانی آیین محبت نیست/عاشق نبرد هرگز در عشق پریشانی

فضل درد سر است خاقانی/فاضل از درد سر نیاساید

ما نگریزیم از این ملامت / زیرا که قدیم خانه ماست

مگر می‌نبینی که دد را و دام / نینداخت جز حرص خوردن به دام

اسد اندر کمین کینه ثور / کام بگشاده تا بیابد کام

باز بعضی بر سر کوه بلند / تشنه جان دادند در گرم و گزند

مرا گفتی: که از پیر خرد پرسم علاج خود / خرد منع من از عشق تو فرماید چه فرمایی (واژه‌آرایی، تشخیص)

مراد ما نجویی ورنه رندان هوس‌جو را / بهار شادی‌انگیزی حریف باده پیمایی (واج‌آرایی، تضاد)

من آزرده‌دل را کس گره از کار نگشاید / مگر ای اشک غم امشب تو از دل عقده بگشایی (واج‌آرایی، کنایه)

گویند اصل آدمی خاک است و خاکی می‌شود / کی خاک گردد آن کسی کو خاک این درگاه شد (تلمیح، واژه‌آرایی)

د، ب، الف، ج

ج، الف، د، ب

ب، ج، الف، د

ج، الف، ب، د