آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 17180

به گوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش/ که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد

لبخند تو خلاصۀ خوبی‌هاست/ لختی بخند خندۀ گل زیباست

نه من ز بی‌عملی درجهان ملولم و بس/ ملامت علما هم ز علم بی‌عمل است

هوای منزل یار آب زندگانی ماست/ صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

یکی شعر گفتم به رنج روان/به معنی نغز و به لفظ روان

تا روانم هست،نامت بر زبان دارم روان/تا وجودم هست،خواهد بود نقشت در ضمیر

خرامان بشد سوی آب روان/ چنانچون شده باز جوید روان

بوی عود و نغمه رود و نگاه یارمان/گر روان در خانه،در این دل روان باشد همی

نام دیگر آن نغمۀ حروف است.

از انواع آرایه‌های بدیعی لفظی به شمار می‌رود.

واج آرایی صامت‌ها از مصوت‌ها محسوس تر است.

نوع نوشتار صامت‌ها در این آرایه مهم است و واج آرایی به شمار نمی‌رود.

زمانه قرعه نو میزند به نام شما/ خوشا شما که جهان میرود به کام شما

عشق و اساس عشق نهادند بر دوام/ یعنی خللپذیر نگردد بنای عشق

جمعیت خاطر ندهد دست، کسی را/ کآشفتگی از زلف پریشان تو دارد

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن/با مردم بیدرد ندانی که چه دردی است

خواب نوشین بامداد رحیل/بازدارد پیاده را ز سبیل

سر ارادت ما وآستان حضرت دوست/که هر چه بر سر ما می‌‌رود ارادت اوست

مه روی تو، شب موی تو، گل بوی تو دارد/ گلزار جهان خرمنی از روی تو دارد

قیامت آن زمان باشد به تحقیق/ که از یاران جدا مانند یاران