آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 17090

مجاز

واژه‌آرایی

کنایه

اغراق

روزی که عکس روی او بر روی زرد من فتد / ماهی شوم رومی‌رخی گر زنگی نو برده‌ام

فکند زمزمه‌ عشق در حجاز و عراق / نوای بانگ غزل‌های حافظ شیراز

برو ای زاهد خودبین که ز چشم من و تو / راز این پرده نهان است و نهان خواهد بود

ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله / گدای خاک در دوست پادشاه من است

الف _ ب _ ج _ د

د _ ب _ ج _ الف

ج _ ب _ الف _‌ د

ج _ د _ ب _ الف

به درد دل گرفتارم ندانم / که جان بردن ز دست غم توانم

چنان فارغم کن ز ملک و ملک / که سر در نیارم به چرخ فلک

تا تو را دست جور بر سر ماست / کار ما جز که زیردستی نیست

دل بر امید وعده او چون توان نهاد / چون عمر، پایدار و فلک، دستگیر نیست

ای دل آواره بیا وی جگر پاره بیا / ور ره در بسته بود از ره دیوار بیا

چمن خوش است و هوا دلکش است و می بی‌غش / کنون به جز دل خوش هیچ درنمی‌باید

خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد / که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز

پای تویی دست تویی هستی هر هست تویی / بلبل سرمست تویی جانب گلزار بیا