آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هفتم: سبک و سبک‌شناسی (سبک خراسانی) | آزمون شماره 15785

اگرت دیو طبیعت شکند پنجه عقل / چه کند آهوی وحشی چو شود صید پلنگ

ارغوان بینی چو دست نیکوان پر دستبند / شاخ گل بینی چو گوش نیکوان پر گوشوار

برگرفت از روی دریا ابر فروردین سفر / ز آسمان بر بوستان بارید مروارید تر

اَیا شاهی که از شاهان نیامد کس تو را همسر / اَیا میری که از میران نباشد کس تو را همتا

نگارینا به صحرا رو که صحرا حلّه می‌پوشد (نِگارینا بِ صَحرا رُ کِ صَحرا حُللِ می ‌پو شَد)

بنشانی خوش و آن‌گه بکشی زار مرا (بِنِشانی خو شو آن گَه بِکُشی زار مَرا)

که گیتی چو دریا مشوّش فتاده است (کِ گیتی چُ دَریا مُشَوَش فِتادِه است)

پای دار ای دل که جانان دست غارت برگشاد (پای دا رِی دِل کِ جانان دَستِ غارَت بَرگُشاد)

یاد باد آن شب کان شمسه خوبان طراز / به طرب داشت مرا تا به گِه بانگ نماز (قلمرو فکری: وجود روح حماسی)

افعال تو نیکوست به هر حال چو دولت / خلق تو ستوده است به هر جای چو ایمان (قلمرو ادبی: تشبیه حسی)

فریدون که بودش پدر آبتین / شده تنگ بر آبتین بر زمین (قلمرو ادبی: دو نشانه برای یک متمم)

چو سوفارش آمد به پهنای گوش / ز شاخ گوزنان برآمد خروش (قلمرو زبانی: کهنه و مهجور بودن برخی واژه‌ها)

تکرار فعل یا اسم به حکم ضرورت معنی، بهره‌گیری کمتر از لغات عربی

کوتاهی جملات، ایجاز و اختصار در لفظ و معنا

حذف افعال به قرینه، اطناب

بهره‌گیری کمتر از لغات عربی، کوتاهی جملات