آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | آزمون شماره 15900

سه

چهار

پنج

شش

او رفت و نماند در دلم تیمارش / آری برود گل و بماند خارش

تکاور دست برد از باد می برد/زمین را دور چرخ از یاد می برد

گر پردۀ هستیت بسوزی به ریاضت / بیرون شوی زین ورطه که این خلق در آن است

همگان وقت بلاها بستایند خدا را / تو شب و روز مهیا چو فلک جازم و حازم

آلوده در گناه ، هادی مردم اگر شود/ کور دگر عصاکش کور دگر شود

چو یک ماه شد ، همچو یک سال بود / برش چون بر رستم زال بود

تو مو بینی و مجنون پیچش مو / تو ابرو ، او اشارت های ابرو

به حال کسی زار باید گریست / که دخلش بود نوزده ، خرج بیست

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم/ فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم 
 

هرکه را اندر عمل اخلاص نیست/ در جهان از بندگان خاص نیست 
 

چشم کوته‌نظران بر ورق صورت خوبان/ خط همی‌ بیند و عارف قلم صنع خدا را 
 

تهمتن بر آشفت و با توس گفت/ که رهام را جام باده است جفت