آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | آزمون شماره 16529

سه

چهار

پنج

شش

گرچه دانم که به جایی نبرد راه قریب/من به بوی سر آن زلف پریشان بروم 

سه بوسه کز دو لبت کرده ای وظیفه من/ اگر ادا نکنی غرض دار من باشی 

دلم خزانۀ اسرار بود و دست غزا /درش بست و کلیدش به دلستانی داد 

قَدَر سازِ وجود دهر می ساخت/ که بر عرش تو شد اقبال مقرون 

آلوده در گناه ، هادی مردم اگر شود/ کور دگر عصاکش کور دگر شود

چو یک ماه شد ، همچو یک سال بود / برش چون بر رستم زال بود

تو مو بینی و مجنون پیچش مو / تو ابرو ، او اشارت های ابرو

به حال کسی زار باید گریست / که دخلش بود نوزده ، خرج بیست