آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 7698

تا کجا راحت پذیرم یا کجا یابم قرار؟/ برگ خشکم در کف باد صبا افتاده‌ام

موی سپید را فلکم رایگان نداد/ این رشته را به نقد جوانی خریده‌ام

گر می‌گریزم از نظر مردمان، رهی/عیبم مکن که آهوی مردم‌ندیده‌ام

جای در بستان‌سرای عشق می‌باید مرا/ عندلیبم از چه در ماتم‌سرا افتاده‌ام؟

قیامت باشد آن روزی که بر سوی تو چون نرگس/ ز خواب خوش برانگیزند مست و سرگران ما را (وجه شبه)

مگس‌وار از سر خوان وصال خود مران ما را/ نه مهمان توام آخر بخوان روزی بخوان ما را (ادات تشبیه)

روشن است اینکه مرا، آینۀ عمر تویی/ در تو آهم نکند، هیچ اثر، آه چرا؟ (مشبّه)

دل در آن چاه زنخ مرد و به مویی کارش/ برنمی‌آوری ای یوسف از آن چاه چرا؟ (مشبّهٌ به)

مرغ دلم باز پریدن گرفت / طوطی جان قند چریدن گرفت 

از دام زلف و دانه خال تو در جهان / یک مرغ دل نماند نگشته شکار حُسن

مرغ دل ما گریخت زان طفل / در دامگه ندامت افتاد

ز کفر زلف تو هر حلقه‌ایّ و آشوبی / ز سحر چشم تو هر گوشه‌ایّ و بیماری

حافظ! سخن‌ بگوی که بر صفحه جهان / این نقش ماند از قلمت یادگار عمر

ای خرم از فروغ رخت، لاله‌زار عمر / باز آ که ریخت بی‌گل رویت بهار عمر

لبت تا در لطافت لاله سیراب را ماند / دلم در بی‌قراری چشمه سیماب را ماند

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج / سزد اگر همه دلبران دهندت باج

با من آمیزش او الفت موج است و کنار / دم به دم با من و پیوسته گریزان از من

منم چون شاخ تشنه در بهاران / تویی همچون هوای ابر و باران

نالم به دل چو نای من اندر حصار نای / پستی گرفت همّت من زین بلند جای

یکی چون عاشق بیدل، دوم چون جعد معشوقه / سِیُم چون مژّه مجنون، چهارم چون لب لیلی