آزمون آنلاین فارسی 2 - درس چهاردهم : حمله ی حیدری | آزمون شماره 1520

دو

یک

چهار

سه

نیست جز خشم و تو از جهل برون می فکنی  /  لـقـمـه تـلـخ نـمـایـی کـه حـلـال اسـت تــرا

تو آن کسي که اگر با فلک به خشم شوي  /  سموم خشم تو نسرينش را بسوزد پر
 

فرو خور خـشم راگر زنده می خواهی دل خودرا  /  کـه کارآب حیـوان مـی کنـد در خــوردن ایـن آتــش
 

بـکش تـا می تـوانی خـشم عالم سوز را در دل  /  کز این آتـش بـه همواری گل و ریحان بـرون آید
 

رود ذره‌ای گر ز خاکت به باد/ به خون من آن ذره آغشته باد
 

منزلت بادا مبارک باده‌ات در جام باد/ کامران باشی به عالم تا ز عالم نام باد
 

تو را ای پسر پند من یاد باد/ به جز گفت مادر تو را باد باد
 

ملک جهان ز دولت تو بر نظام باد/ باد است لفظ «باد» که خود بر نظام تست
 

منم پور ایران و نام‌آورم/ ز نیروی شیران بود گوهرم (استعاره ـ واج‌آرایی)
 

مرا اوج عزت در افلاک توست/ به چشمان من کیمیا خاک توست (استعاره ـ حس‌آمیزی)
 

گفت بر من تیغ تیز افراشتی/ از چه افکندی مرا بگذاشتی؟ (جناس ـ  کنایه)
 

 او خدو انداخت در روی علی/ افتخار هر نبی و هر ولی (تناسب ـ جناس)