آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 475

سرفرازي را نباشد جنگ با افتادگی / دولت خورشید را دارد به پا افتادگی

رفت در بیهوده گردي عمر ما چون گردباد / ما سبک مغزان کجاییم و کجا افتادگی

از عزیزي می گذارد پا به چشم آفتاب / هرکه گیرد همچو شبنم از هوا افتادگی

از تواضع دولت افزاید سعادتمند را / خوش بود چون سایه از بال هما افتادگی

حرم شادی کنان بر طاق ایوان/که مروارید بر تاجش ببارند

زمین می گفت عیشی خوش گذاریم/ازین پس، آسمان گفت ارگزارند.

من جرعه نوش بزم تو بودم هزار سال/کی ترک آبخورد کند طبع خوگرم

زهی حمیده خصالی که گاه فکر صواب/تو را رسد که کنی دعوی جهانبانی

من به شما می‌گویم که زندگی به‌راستی تاریکی است ، مگر آنکه شوقی باشد. (تشبیه)
 

شما را اگر توان نباشد که کار خود به عشق درآمیزید ، و پیوسته بار وظیفه‌ای را بی‌رغبت به دوش کشید ، زنهار دست از کار بشویید. (کنایه)
 

آن که با بی‌میلی خمیری در تنور نهد ، نان تلخی واستاند که انسان را تنها نیمه‌سیر کند. (تضاد)
 

شوق همیشه کور است ، مگر آن که دانشی باشد. (تشخیص)
 

ماه نو و مرغان آواره، دیوان غربی ـ شرقی، پرنده‌ای به نام آذرباد، پیامبر و دیوانه

دیوان غربی ـ شرقی، پیامبر و دیوانه، ماه نو و مرغان آواره، پرنده‌ای به نام آذرباد

پیامبر و دیوانه، پرنده‌ای به نام آذرباد، دیوان شرقی ـ غربی، ماه نو و مرغان آواره

پرنده‌ای به نام آذرباد، ماه نو و مرغان آواره، پیامبر و دیوانه، دیوان غربی ـ شرقی