آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 2273

چو لشکر گرد بر گردش گرفتند / چو کشتی بادپا در رود افکند

فرو می‌ریخت گردی زعفران رنگ / به روی نیزه‌ها و نیزه‌داران

چه اندیشید آن دم کس ندانست / که مژگانش به خون دیده تر شد

در آن دریای خون در قرص خورشید / غروب آفتاب خویشتن دید

پرير گفتمت امروز را غنيمت دار  /  و گرنه در پي دي کي توان چو فردا رفت

دی رفت و حديث دي چو دي هم بگذشت   /  امروز حديث تازه بايد کردن

دی رفت و روزي آمد و امروز هم گذشت  /  فردا چو شد هم آيد روزيش بر اثر

چو دی رفت و فردا نیامد به دست  /   حساب از همین یک نفس کن که هست

از شعله به‌خاطر روشنایی‌اش سپاس‌گزاری کن / اما چراغدان را هم / که همیشه صبورانه در سایه می‌ایستد، از یاد مبر.
 

ماهی در آب خاموش است و / چارپا روی خاک هیاهو می‌کند و / پرنده در آسمان آواز می‌خواند.
 

آدمی اما / خاموشی دریا و / هیاهوی خاک و / موسیقی آسمان را در خود دارد.
 

هنگامی که / در فروتنی، / بزرگ باشیم، / بیش از هم به آن نزدیک شده‌ایم. 
 

برزیگر و کشاورز ـ نقص و کاستی                        

خواجه و غلام ـ عبد و معبود 

 

شوق و شورش ـ زنهار و آگاهی                              

تجسّم و تصوّر ـ تهی و بیهوده

حمله‌ی حیدری: باذل مشهدی - جوامع‌الحکایات: محمّد عوفی

چشمه‌ی روشن: غلامحسین یوسفی - شلوارهای وصله‌دار: رسول پرویزی

ماه نو و مرغان آواره: آندره ژید - روضه‌ی خلد: فیض کاشانی

پیامبر و دیوانه: جبران خلیل جبران - سه‌ دیدار: نادر ابراهیمی