آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هشتم : در کوی عاشقان | آزمون شماره 227

هنگامی که بهاء ولد مناسک حج را به پایان برد مدتی در نواحی شام اقامت کرد 

خواجه عبدالکریم خادم خاص شیخ ما، ابوسعید - قَدّسَ الله روحهُ العزیز-بود

حسام الدین از مولانا در خواست کرد کتابی به طرز «اصرار نامه» سنایی به نظم آورد

وقتی مولانا از یافتن شمس ناامید شد، به الحاح همراهان به قوینه بازگشت.

گفت :« در این معرکه یکتا منم / تاج سر گلبن و صحرا، منم 

زین نمط آن مست شده از غرور / رفت و ز مبدأ چو کمی گشت دور 

لیک چنان خیره و خاموش ماند / کز همه شیرین سخنی، گوش ماند

گل به همه رنگ و برازندگی / می کند از پرتو من زندگی 

امیرمسعود غزنوی- سنایی- نظامی

ابوالفضل بیهقی- عطار- سنایی

ابوالفضل بیهقی- سنایی- جامی

ابوالفضل بیهقی- عطار- جامی

در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن / من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود
 

تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار / که توسنی چو فلک رام تازیانه‌ی توست
 

مست و مستور ندیدیم اگر هم باشد / این چنین نادره در ملک جهان کم باشد
 

حریف مجلس ما خود همیشه دل می‌برد / علی‌الخصوص که پیرایه‌ای بر او بستند

سه دیدار: نادر ابراهیمی، هم‌صدا با حلق اسماعیل: سید حسن حسینی، روضۀ خلد: مجد خوافی

پرنده‌ای به نام آذرباد: سودابه پرتوی، چشمۀ روشن: غلامحسین یوسفی، جوامع‌الحکایات: محمّد عوفی

دیوان غربی‌ ـ شرقی: یوهان ولفگانگ گوته، ماه نو و مرغان آواره: جبران خلیل جبران، حملۀ حیدری: باذل مشهدی

پیامبر و دیوانه: رابیندرانات تاگور، شلوارهای وصله‌دار: رسول پرویزی، کلیله و دمنه: نصرالله منشی