آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 6956

یکایک از او بخت برگشته شد / به دست یکی بنده بر کشته شد 

خداوندا به حق هشت و چارت / ز مو بگذر شتر دیدی ندیدی 

نصیحت همه عالم چو باد در قفس است / به گوش مردم نادان، چو آب در غربال 

درآن اجاق کهن آتشی نمی‌سوزد / در آن اتاق تهی پر نمی‌زند مگسی

برو شادی کن ای یار دلافروز / چو خاکت می‌خورد چندین مخور غم 

وگر گوید نهم رخ بر رخ ماه / بگو با رخ برابر چون شود شاه 

سرم هنوز چنان مست بوی آن نفس است / که بوی عنبر و گل ره نمی‌برد به مشام 

خوش است گاه به عشاق خویش دلدادن / نمی‌توان همۀ عمر دل‌ربایی کرد 

استعاره و کنایه

تلمیح و کنایه

مجاز و حسن تعلیل

اسلوب معادله و استعاره 

عاقل چو خلاف اندر میان آید، بجهد و چون صلح ببیند لنگر بنهد.

ای پای به گل فرو شده، ای خستۀ تیر بلا، همه ما را خوانید؛ گرد درِ ما گردید.

مسکین برهنه به سرما همی‌رفت. سگان در قفای وی افتادند. 

سخن او بر سر زبانها افتاد.

ب / الف / د / ج

ج / د / الف / ب

د / ج / ب / الف 

ج / د / ب / الف