آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 298

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت / رخت برگیرم و تا ملک سلیمان بروم 

در نهان‌خانۀ عشرت صنمی خوش دارم / کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

تا شدم حلقه به گوش در میخانۀ عشق / هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم 

عیسی به رهی دید یکی کشته فتاده / حیران شد و بگرفت به دندان سر انگشت 

نگفتمت که منه دل بر این خراب‌آباد / که بر کف تو نخواهد شد این خراب، آباد (کنایه - مجاز)

تا خم زلف تو را دام دلم کرده‌ام / میل خلاصی نکرد مرغ گرفتار من (استعاره - تشبیه)

هم‌چو گوهر گر دلم از سنگ گردد دور نیست / دور از مژگان ابر نوبهار افتاده‌ام (تشخیص - مجاز با علاقه شباهت)

ای نسیم سر زلفت دم جان‌بخش مسیح / وی بناگوش چو سیمت ید بیضای کلیم (تشخیص - تشبیه فشرده غیراضافی)