آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 7791

مرا بر خشک‌مغزیهای زاهد گریه می‌آید / به غیر از اشک حسرت نیست باری نخل ماتم را

به اندک فرصتی از سفله روگردان شود دولت / که باشد نعل در آتش به دست دیو خاتم را

اگر از دست احسان مرهم دلها نمی‌گردی / به خلق از خود تسلی دار باری اهل عالم را 

بهشت جاودان خواهی، به دل خوردن قناعت کن / که حرص دانه در دام بلا انداخت آدم را 

قدم بر قدم کسی کشیدن 

از قلم کسی رقم کشیدن 

در پی کسی رفتن

بر سر سفرۀ کسی نشستن 

ب / الف / د / ج

ج / د / الف / ب

د / ج / ب / الف 

ج / د / ب / الف

زبان درکش ای مرد بسیار دان / که فردا قلم نیست بر بی زبان 

صدف‌وار گوهر شناسان راز / دهان جز به لؤلؤ نکردند باز 

فراوان سخن باشد آکنده گوش / نصیحت نگیرد مگر در خموش 

اگر پای در دامن آری چو کوه / سرت ز آسمان بگذرد در شکوه