آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 149

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست / منزل آن مه عاشق‌کش عیار کجاست

ای آبشار، نوحه‌گر از بهر چیستی / چین بر جبین فکنده ز اندوه کیستی 

ای سرو پای‌بسته به آزادگی مناز / آزاده من که از همه عالم بریدهام 

بشکن دل بی‌نوای ما را ای عشق / این ساز، شکستهاش خوشآهنگ‌تر است 

چشم عیارت به قصد خون خلقی دم به دم / تیغ‌های تیر مژگان را به هم برمی‌زند (استعاره، مجاز)

نی حریف هر که از یاری برید / پرده‌هایش پرده‌های ما درید (کنایه، استعاره)

بسا روز دولت چو روشن چراغ / که ظلم شب آساش تاری کند (مجاز، تشبیه)

گویی بت من چون ز شبستان به درآید / حوری است که از روضۀ رضوان به درآید (تشبیه، استعاره)

الف و د

الف و ب

ب و د

ج و د