آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 6079

باز آمدن 

گل از خار برآوردن

خار از پا بر آوردن 

پا از گل درآوردن 

مفروش عطر عقل به هندوی زلف ما / کانجا هزار نافه مشکین به نیم جو (تشبیه _ استعاره)

رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم / قد برافراز که از سرو کنی آزادم (مجاز _ تشبیه)

سرکشی گردن فرازم لعبتی نوشین لبم / کوکبی عالم فروزم شاهدی مه منظرم (کنایه _ مجاز)

یا رب چه شاهدی تو کز غیرت محبت / بیگانه کردی از هم یاران آشنا را (کنایه _ تشبیه)

گر تمنّای تو از خاطر ناشاد رود / داغ عشق تو گلی نیست که از یاد رود (متناقض‌نما، تشبیه)

نرود حسرت آن چاه زنخدان از دل / تشنه را، آب، محال است که از یاد رود (تضاد، تناسب)

نتوان از سر او برد هوای شیرین / لشگر خسرو اگر بر سر فرهاد رود (مجاز، کنایه)

کاش چون شمع، همه سر شود اعضای کلیم / تا سراسر به ره عشق تو بر باد رود (تشبیه، کنایه)

ب، ج، ه_ ، الف، د

ه_ ، الف، ج، ب، د

ب، الف، د، ه_ ، ج

ه_ ، ج، د، الف، ب