آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 5134

به نام کردگار هفت افلاک

گشت یکی چشمه ز سنگی جدا

حاصل بی‌حاصلی نبود به‌جز شرمندگی 

به سختی دهد مرد آزاده تن 

دوش گفتا ز تیرگی شب من / زلف حور است و رای اهریمن 

اگر عاقل بود داند که مجنون صبر نتواند / شتر جایی بخواباند که لیلی را بود منزل 

گل ز شبنم نتوانست عرق کردن خشک / بس که در کوی تو بازار تماشا گرم است

چو نامردم آواز مردم شنید / میان خطر جای بودن ندید 

مناجات کردن 

اطاعت کردن

توکل کردن 

مراقبت کردن 

ما آزموده‌ایم در این شهر بخت‌ خویش / بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

سرم به باد رود گر چو شمع از سر سوز / حدیث آتش دل بر سر زبان آید

نشوی عاشق ثابت‌قدم ار هم‌چون موی / در قفا تیغ زنندت ز سرم برخیزی

ز شوق کوی تو خونش به جوش می‌آید / اگر شهید تو در خاک کربلا خفته است