آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 399

اگر مرده مسکین زبان داشتی / به فریاد و زاری فغان داشتی

شب است و چشم‌به‌راه ستارۀ سحرم / که تا سپیده‌دم امشب ستاره می‌شمرم 

چرا بی‌هوا سرد شد باد / چرا از دهن حرف‌های من افتاد؟

از پای فتادیم چو آمد غم هجران / در درد بمردیم چو از دست دوا رفت

گشاده ابروست و بسته کیسه / مشو غره که او را سیم رخت است 

گفتا برو چو خاک تحمل کن ای فقیه / یا هرچه خواندهای همه در زیر خاک کن

بلم آرام چون قویی سبکبار / به نرمی بر سر کارون همی‌رفت 

آن چشم دلفریب تو اندر سپیده روز / چون ماه روشن است در اعماق شام من

ب / ج 

ج / د 

الف / ب 

د / الف

مژده نو بشنید از گل و دست افشان شد 

شب سردشان دیده نابرده خواب 

دگر بودن آنجا مصالح ندید

بسی بر سرش داد و بر دیده بوس

ساختار کلام / واژه 

واژه / ساختار کلام 

جمله / عبارات کوتاه

عبارات کوتاه / جمله