آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هفتم : تاریخ ادبیات فارسی در قرن های 10 و 11 | آزمون شماره 8438

غزل

مثنوی

قصیده

قطعه

فرهنگ هند از فرهنگ ایرانی تاثیر می پذیرفت؛ به طوری که فضلای هند برای تالیف کتاب و سرودن شعر از زبان فارسی استقبال می‌کردند.

شاهان صفوی در ترویج و گسترش زبان ترکی در ایران نقش بسزایی داشتند.

شاعران دوره صفوی پی برده بودند که سبک عراقی از واقعیت دور شده؛ لذا برای بازگشت به سوی حقیقت باید انتقاد سیاسی و اجتماعی میکردند که قالب غزل را مناسب این کار می‌دانستند.

همزمان با رشد ادبیات در هند، خراسان و آذربایجان از کانونهای مهم شعرا قرار گرفت.

شاهان صفوی به دلیل رقابت با شاهان عثمانی و هندی و دلایلی دیگر، به مسائل فرهنگی توجه داشتند.

در عصر صفوی، شاهان دستی در زمینه ادبیات و تصوف داشتند.

از شاهان این عهد، اشعاری به زبان‌ ترکی و فارسی باقی مانده است.

یکی از دلایل بی‌توجّهی حکومت صفوی به شاعران، جلوگیری از نفوذ معارف هندوان بود که برخی شعرا با آن آشنا بودند.

شعر بابافغانی شیرازی از نظر دقت، ظرافت و رقت معانی مشهور است.

زبان فارسی حتی پس از حاکمیت استعمار انگلیس بر هند، هم‌چنان زبان رسمی آن دیار بود.

 آشنایی با تفکر و معارف هندوان کم و بیش در تغییر سبک دخیل بود.

شاعران قرن دهم به دلیل کم‌توجهی شاهان صفوی و ادب‌گرایی سلاطین هند به دربارهای هند روی آوردند.