آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هفتم : تاریخ ادبیات فارسی در قرن های 10 و 11 | آزمون شماره 6848

شعر معناگراست نه صورتگرا؛ شاعران به معنی بیشتر توجه دارند تا به زبان.

شاعران برای مضمون‌سازی از هر پدیده در عالم طبیعت یا هر موضوعی در قلمرو ذهن استفاده می‌کنند.

استفاده از ردیف های طولانی و خوش آهنگ در شعر این دوره رایج است.

شاعران معمولاً مطالب فلسفی، عرفانی و غنایی را به شیوهٔ گذشتگان بازگو می‌کنند.

در نثر سادۀ این دوره لغات و ترکیبات عربی و اشاره به آیات و احادیث و درآمیختگی شعر و نثر یافت می‌شود.

در نثر بینابین قصد نویسنده در اصل آسان‌نویسی بوده، هرچند امروزه روان و آسان به نظر نمی‌رسد.

در دورۀ صفویه از نثر مصنوع در فرمان‌ها و منشآت و دیباچۀ کتاب‌ها استفاده می‌شد.

نثر مصنوع این دوره، حلاوت و فخامت نثر فنی قرن‌های ششم و هفتم را دارد.

اسرارالتوحید، تذکرة‌الاولیا، چهار مقاله

مرصادالعباد، مجالس‌المؤمنین، بدایع‌الوقایع

جامع عباسی، عین‌الحیات، مجالس‌المؤمنین

حبیب‌السیر، عین‌الحیات، سرگذشت حاجی بابای اصفهانی