آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 9069

عشق ذوقی است هم‌نشین حیات / بلکه چشم است بر جبین حیات

تو چیزی مدان کز خرد برتر است / خرد بر همه نیکویی‌ها سر است

زبان خامه ندارد سَرِ بیان فراق / وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق

قسمت چو به تقدیر قضا رفت، رضا ده / «سلمان» چه توان کرد نصیب این قدر آمد

اگر تو جور کنی جور نیست تربیت است / و گر تو داغ نهی داغ نیست درمان است

به اختیار قضای زمان بباید ساخت / که دایم آن نبود که اختیار ما باشد

این هوای خوش و این دشت دلارام نگر/ وین بهاری که بیاراست زمین را یک‌سر

ماجرای عقل پرسیدم ز عشق / گفت معزول است و فرمانیش نیست

شکفته لالۀ نعمان بسان خوب رخساران/ به مشک اندر زده دل‌ها، به خون اندر زده سرها (واقع‌گرایی یا توجه به دنیای درون)

وان گاه ز جان آینه‌ای ساز مدام/ آن آینه در مقابل جانان دار (رواج روحیه عرفانی و اخلاقی)

حافظ ز خوبرویان بختت جز این قدر نیست/ گر نیستت رضایی، حکم قضا بگردان (باور به قضا و قدر)

شب هجران تو از روز قیامت کم نیست/ غالباً روز قیامت شب هجران باشد (فراق)