آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 9013

افزایش لغات عربی در شعر_کاهش توجه به علوم ادبی

کاهش استفاده از لغات قدیم فارسی_رواج قصیده و شعر درباری

باور به قضا و قدر_تثبیت جایگاه تخلص در پایان غزل

رواج استفاده از «در» به جای «اندر»_رونق‌یافتن غزل‌سرایی

من به شکرانه آن از سر سر برخیزم / کان سهی سرو روان از سر پا بنشیند

بتی کز عکس رخسارش چراغ جان شود روشن / چه دود دل که برخیزد چو او در خانه بنشیند

خوش آن صبوح که آتش‌رخان ساغرگیر / به باده لعل لب آبدار می‌شویند

ای بر همه میران جهان یافته شاهی / می‌خور که بداندیش چنان شد که تو خواهی

آتش پرست رویت جان هزار زردشت / بسته صلیب زلفت عقل هزار عیسی

وز غیر تو هرجا سخن آید به میان / خاطر به هزار غم پراکنده شود

بسوختی تر و خشک مرا به پاسخ سرد / که دید هرگز سوزنده ای به این سردی؟

کی بود سر در گریبان خرد آن را که هست / پای در دام هوا و دست در دامان تو