آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 6244

سمن را از بنفشه طرف بربست / رُطبها را به زخم استخوان خَست 

خاکی دلم که در لب آن نازنین گریخت / تشنه است کاندر آبخور آتشین گریخت 

شمع چو ساقی قدح می به دست / تشت، میآلوده و پروانه مست

باد مسیح از نفس دل رمید / آب حیات از دهن گل چکید 

دو 

چهار 

سه 

یک

از هجر تو در چشمم خورشید شود سفته / از بس که مرا الماس اندر بصر افشاند

خورشید حسنت ای جان هفت آسمان بگیرد / سلطان عشقت ای بت هر دو جهان بگیرد

ای کرده ماه را از تیره شب نقاب / در شب فکنده چین بر مه فکنده تاب

لعلت به شکرخنده بر کار کسی خندد / کاو وقت نثار تو بر تو شکر افشاند