آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 102

در قدم های خیال تو به دامن هر دم / چشم دریادل من لؤلؤ لالا میریخت 

در مشک میفکند به فندق شکنج و تاب / وز ناز و عشوه گوشه بادام میشکست 

برید و میان را به گیسو ببست / به فندق، گل و ارغوان را بخست

چون بگویی بفشانی گهر از حقه لعل / چون بخندی بنمایی ز شکر مروارید 

دو 

چهار 

سه 

یک

چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی / دل و جان فدای رویت بنما عذار، ما را

چو در رویت بخندد گل، مشو در دامش ای بلبل/ که بر گل اعتمادی نیست گر حسن جهان دارد

بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است/ که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه‌چین دارد

غمزۀ شوخ تو خونم به خطا می‌ریزد/ فرصتش باد که خوش فکر صوابی دارد

حسن چون شد بی‌نقاب از فکر عاشق فارغ است / گل همان در غنچگی دارد دل بلبل به کف

جز کاهش جان نیست ز هم‌صحبت سرکش / گریان بود آن موم که با شعله ندیم است

دل عشوه می‌فروخت که من مرغ زیرکم / اینک فتاده در سر زلف چو دام اوست

سرخوش آن سرو خرامنده از این کوچه گذشت / آفتاب از پی نظاره‌اش از بام افتاد