آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 30

درد دل دوستان گر تو پسندی رواست / هر چه مراد شماست غایت مقصود ماست

دیوانۀ خموش به عاقل برابر است / دریای آرمیده به ساحل برابر است

با کمال احتیاج از خلق استغنا خوش است / با دهان خشک مردن بر لب دریا خوش است

همّت دریادلان ظاهر به دولت می‌شود / در بلندی گوهرافشان می‌شود ابر بهار

شاعران سبک هندی به دنبال مضمون‌سازی از هر چیزی در عالم طبیعت یا در ذهن استفاده کردند.

شاعران این دوره موفق به خلق آثار معنایی بزرگی چون شاهنامه‌ فردوسی و مثنوی مولانا نشده‌اند.

شعر در سبک هندی بیشتر در تک‌بیت خلاصه است و طول و عرض معنا از یک بیت پیش‌تر نمی‌رود.

شعر سبک هندی شعری صورت‌گراست نه معنی‌گرا و شاعران بیشتر به زبان توجه دارند.