آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 6

چهار

سه

دو

یک

سیل دریادیده هرگز برنمی‌گردد به جوی /  نیست ممکن هر که مجنون شد دگر عاقل شود

آدم خاکی ز خامی دارد از می اجتناب /  کوزۀ گِل پخته چون گردد نمی‌ترسد از آب 

آخر این نالۀ سوزنده اثرها دارد /  شب تاریک فروزنده سحرها دارد

فزود آتش من آب را خبر ببرید /  اسیر می بَرَدم غم ز کافرم بخرید

در عصر صفوی بازسازی تمثیل‌های کهن به سبک نو رایج شد.

سبک هندی از اوایل قرن یازدهم تا اواسط قرن دوازدهم به مدت ۱۵۰ سال در تاریخ ادبیات ایران رواج یافت.

روی‌آوردن افراد عامی به شعر سبب شد تا شعر سلامت پیشین خود را از دست دهد.

کم و زیاد شدن ابیات غزل سبب آسیب جدی شعر شد، چرا که تکرار قافیه امر غیر طبیعی است.

دامن فکر بلند آسان نمی‌آید به دست /  زرد شد تا مطلعی را کرد رنگین آفتاب

صفت عاشق صادق به‌درستی آن است /  که گرش سر برود از سر پیمان نرود 

نیست با دیدۀ ظاهر دل روشن محتاج /  نبود خانۀ آیینه به روزن محتاج 

دیوانۀ خموش به عاقل برابر است /  دریای آرمیده به ساحل برابر است

حبیب‌السیر، احسن‌التواریخ

شرفنامۀ بدلیسی، عیار دانش

شرفنامۀ بدلیسی، عین‌الحیات

عباس‌نامه، محبوب‌القلوب