آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 100

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا/ وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم تو را/ ور قصد آزارم کنی، هرگز نیازارم تو را

دریادلان راه سفر در پیش دارند/ پا در رکاب راهوار خویش دارند

گر جان عاشق دم زند، آتش در این عالم زند/ وین عالم بی‌‌اصل را چون ذره‌‌ها بر هم زند

به ناراستی دامن آلوده‌ای

سخن مانَد از عاقلان یادگار  

به دوزخ بَرَد مرد را خوی زشت

مکن حافظ از جور دوران شکایت

چون تو خورشیدی نتابیده است در ایوان حُسن / ذره‌ای چون من نرقصیده است در میدان عشق (فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن)

به یک پیمانه با ساقی چنان بستیم پیمان را / که تا هستیم بشناسیم از کافر مسلمان را (مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن)

تو بر این شمع چه گردی چو از آن شهد بخوردی / تو چو پروانه چه سوزی که ز نوری نه ز ناری (فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن)

گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند / وین عالم بی‌اصل را چون ذره‌ها برهم زند (مفتعلن مفتعلن مفتعلن مفتعلن)

اگر گل را نظر بودی چو نرگس تا جهان بیند     ز شرم رنگ رخسارش چو نیلوفر در آبستی

بسازم خنجری نیشش ز پولاد                                       زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

درد ما را نیست درمان الغیاث                                    هجر ما را نیست پایان الغیاث

دم از سیر این دیر دیرینه زن                                  صلایی به شاهان پیشینه ‌زن