آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 7185

نَ/ظَ/را/ ور/دَ/مُ/ بر/دم/ کِ/ وُ/جو/دی/ بِ/ تُ/ ما/ند/هَ/مِ/ اس/من/دُ/ تُ/ جس/می/هَ/مِ/ جس/من/دُ/ تُ/ رو/حی

نَ/ظَر/ آ/ور/دَ/مُ/بر/دم/ کِ/ وُ/جو/دی/ بِ/ تُ/ ما/ند/هَ/مِ/ اس/من/دُ/ تُ/ جس/می/هَ/مِ/ جس/من/دُ/ تُ/ رو/حی

نَ/ظَ/را/ ور/دَ/مُ/ بر/دم/ کِ/ وُ/جو/دی/ بِ/ تو/ ما/ند/هَ/مِ/ اس/من/دُ/ تو/ جس/می/هَ/مِ/ جس/من/دُ/ تو/ رو/حی

نَ/ظَ/را/ ور/دَمُ/ بر/دم/ کِ/ وُ/جو/دی/ بِ/ تُ/ ما/ند/هَ/مِ/ اس/من/دُ/ تُ/ جس/می/هـَ/مه/ جس/من/دُ/ تُ/ رو/حی

هر کو نصیحت می‌‌کند در روزگار حسن او/ دیوانگان عشق را دیگر به سودا می‌‌برد

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا/ یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا

من خمشم خسته گلو عارف گوینده بگو/ زآنکه تو داوود دمی من چو کهم رفته ز جا

دیده‌ی سیر است مرا جان دلیر است مرا/ زهره‌ی شیر است مرا زُهره‌ی تابنده شدم

ز بس خاک خورده است خون عزیزان/ به هر جا که ناخن زنی خون برآید

سخن ز آسمان ها فرود آمده است/ بر اقلیم جان ها فرود آمده است

سپند است کز جا جهد جا نماید/ در این انجمن آشنایی که دارم

بخندد همی باغ چون روی دلبر/ ببوید همی خاک چون مشک اذفر

گه ماه را تابان کنم خورشید وش در آسمان

عمریست تا من در طلب هر روز گامی می‌زنم

چشم به راهَم که مرا از تو پیامی برسد

پایی گریزان از زمین، روحی پریشان در قفس