آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس سوم : تشبیه | آزمون شماره 8769

هم‌چو خورشید رخ اندر پس دیوار مپوش / زان که کس چشمه‌ی خورشید به گل ننهفته است

ای که زلف سیهت بر گل روی آشفته است / ز آتش روی تو آب گل سوری رفته است

از سر زلف درازت نکنم کوته دست / که به هر تار سر زلف تو ماری خفته است

باده پیش آور که از عکس می و مهر رخت / در دلم گویی که صد خورشید تابان تافته است

چون روز نو رسید در این بزم چون بهشت / می خور که روز خصم تو چون روز محشر است

تو چو سلطانی به دولت کار سرهنگان مکن / تو سلیمانی به رتبت بار دیوان مگیر

پیش رویش ز آتش دل سوختم پروانه‌وار / زانکه شمعی چون رخش در مجلس اصحاب نیست

کی‌ام؟ شکوفه اشکی که در هوای تو هر شب / ز چشم ناله شکفتم، به روی شکوه دویدم

قد من گر چون کمان از عشق تو شد پس چرا / گرد آن دو نرگس بیمار چندان تیر چیست؟

جانم شکوفه‌وار شکافان شد از هوس / چون حجله شکوفه برانداخت نوبهار

غرق خونم چون گل و همچون بنفشه سوگوار / تا تو در گلزار حُسن خود بنفشه کاشتی

 چو گشاد تیر غمزه ز خم کمان ابرو / گذرد ز سنگ خارا سر ناوک خدنگش