آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس پنجم : پایه های آوایی همسان (1) | آزمون شماره 8393

سلسبیلت کرده جان و دل سبیل

پای ما لنگ است و منزل بس دراز

جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریاد

سرد کن زآن‌سان که کردی بر خلیل

صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت

چنین دریا ندیدستم چنین ماهی نمی‌دانم

قهر اگر آرد بسی ناساز و ناهنجار دارد

وه چه باشد گر کند نامِ مرا کلکت رقم

در اجزای من خوش درآمیخته / به خویشی چو موسی و هارون من

تو گویی گرفتار هجرم مگر / که واصل تویی هجر گیرا تویی

محبّت ستمگر نباشد نباشد / وفا زحمت‌آور نباشد نباشد

در این انجمن مفلسان خامُش‌اند / صراحیّ خالی چه غلغل کند

جهان فتنه بگرفت و پر مشک شد هم / چو بگذشت بادی به مشکین کمندت

مکن بیقرارم چو گردون که گردون / به صاحب قرانیم اقرار دارد

ز من سایه‌ای ماند از مهر رویش / گر آن مَه ز خور سایبان برنگیرد

هر که او را ذره‌ای با ماهرویان مهر نیست / بر چنین عامی فضیلت می‌نهند اَنعام