آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 8638

شدم در سفر روزگار درنگی

در این شیوه صد بار دیگر فتادم

دریغت نیاید به هر کس نمایی

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

چو شیران جنگی برآشوفتند

از دل پر خون تراوش کم کند اسرار عشق

بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد

باغ همچون کلبه بزّاز پر دیبا شود

ز ریحان و گل‌ها که روید ز دل‌ها / سراسر همه دشت و صحرا چه می‌شد

عجب نیست خندد اگر گل به سروی / که در این چمن پای در گل نشیند

وجودی دارم از مهرت گدازان / وجودم رفت و مهرت هم‌چنان هست

نمی‌بینم از همدمان هیچ بر جای / دلم خون شد از غصّه، ساقی کجایی؟

شمع را فانوس از پروانه می‌سازد جدا

من آن آیینه را روزی به دست آرم سکندروار

منّت ایزد را که با اقبال و دولت هم‌عنان

عشق را فرزانه می‌دانیم ما

گهی پرده‌سوزی گهی پرده‌داری / تو سرّ خزانی تو جان بهاری

چو آن مه برآمد به چشمش درآمد / زمین در نگنجد از آن آسمانی

ببستی چشم یعنی وقت خواب است / نه خوابت آن حریفان را جواب است

چو عشقش برآرد سر از بی‌قراری / تو را کی گذارد که سر را بخاری