آزمون آنلاین فارسی 2 - درس چهاردهم : حمله ی حیدری | آزمون شماره 8429

داغ پنهانم نمی بینند و مهر سر به مهر / آن چه بر اجزای ظاهر دیده اند آن گفته اند

آید هنوزشان ز لب لعل بوی شیر / شیرین لبان نه شیر که شکّر مزیده اند

رنگ دستت نه به حنّاست که خون دل ماست / خوردن خون دل خلق به دستان تا چند؟

نه من از دست نگارین تو مجروحم و بس / که به شمشیر غمت کشته چو من بسیارند

نیست جز خشم و تو از جهل برون می فکنی  /  لـقـمـه تـلـخ نـمـایـی کـه حـلـال اسـت تــرا

تو آن کسي که اگر با فلک به خشم شوي  /  سموم خشم تو نسرينش را بسوزد پر
 

فرو خور خـشم راگر زنده می خواهی دل خودرا  /  کـه کارآب حیـوان مـی کنـد در خــوردن ایـن آتــش
 

بـکش تـا می تـوانی خـشم عالم سوز را در دل  /  کز این آتـش بـه همواری گل و ریحان بـرون آید
 

 بر مصطفی بهر رخصت دوید/ ازو خواست دستوری اما ندید (اجازه و رخصت)
 

چنین آن دو ماهر در آداب ضرب/ ز هم رد نمودند هفتاد حرب (زدن و کوفتن) 
 

چو غلتید در خاک آن ژنده فیل/ بزد بوسه بر دست او جبرئیل (بزرگ و عظیم)
 

زره لخت‌لخت و قبا چاک‌چاک/ سر و روی مردان پر از گرد و خاک (نوعی جامه جلو بسته)

فلک باخت از سهم آن جنگ، رنگ/ بود سهمگین جنگ شیر و پلنگ
 

از شکافی که نداند هیچ وهم/ صاحب خانه ندارد هیچ سهم
 

ز سهم نامش دست دبیر سست شود/ چه کرد خواهد بر نامه نام او عنوان
 

از بیم تو بهراسد در چرخ ستاره/ پنهان شود از سهم تو در سنگ شراره 

دو

یک

چهار

سه