آزمون آنلاین فارسی 2 - درس چهاردهم : حمله ی حیدری | آزمون شماره 127

نیست جز خشم و تو از جهل برون می فکنی  /  لـقـمـه تـلـخ نـمـایـی کـه حـلـال اسـت تــرا

تو آن کسي که اگر با فلک به خشم شوي  /  سموم خشم تو نسرينش را بسوزد پر
 

فرو خور خـشم راگر زنده می خواهی دل خودرا  /  کـه کارآب حیـوان مـی کنـد در خــوردن ایـن آتــش
 

بـکش تـا می تـوانی خـشم عالم سوز را در دل  /  کز این آتـش بـه همواری گل و ریحان بـرون آید
 

نهادند آوردگاهی چنان/ که کم دیده باشد زمین و زمان
 

ز بس گرد از آن رزمگه بردمید/ تن هر دو شد از نظر ناپدید
 

نخست آن سیه‌روز و برگشته‌بخت/ برافراخت بازو چو شاخ درخت
 

چو ننمود رخ شاهد آرزو/ به هم حمله کردند باز از دو سو 

خاموشی بلبلان عاشق / در موسم گل ندارد امکان
 

برآر یوسف جان را ز چاه تیره تن / تو نور چشم وجودی، در این غبار مخسب
 

سر الب‌ارسلان دیدی ز رفعت رفته بر گردون / به مرو آ تا کنون در گل ، تن الب‌ارسلان بینی
 

چون چشمه‌سار دامن الوند در بهار / مخلص ز وصل لاله‌عذاران زدیم جوش
 

شو منفجر ای دل زمانه / وان آتش خود نهفته مپسند
 

ای آن که به لطف دلستان همه‌ای / در باغ طرب سرو روان همه‌ای
 

ز رقیب دیو سیرت به خدای خود بنالم / مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد سها را ( ثاقب : درخشان)
 

به یزدان هر آن کس که شد ناسپاس / به دلش اندر آید ز هر سو هراس
 

حملۀ حیدری: سرودۀ باذل مشهدی، حماسۀ ملّی

بوستان، سرودۀ سعدی، مثنوی تعلیمی

زندان موصل: نوشتۀ کامور بخشایش، خاطرات اصغر رباط جزی

مرصادالعباد: نوشتۀ نجم‌الدّین رازی، ادبیات عرفانی