آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 1077

تشخیص           

کنایه           

تلمیح                    

استعاره

چون نیست هیچ‌کس به فریاد من رسد / خود رقص می‌کنم چو سپندار نوای خویش

گل آن‌چنان فریفته‌ی حسن خود شده است / کز شبنم است آینه دائم برابرش

تمیز نیک و بد روزگار کار تو نیست / چو چشم آینه، در خوب و زشت حیران باش

ز خار زار تعلّق، کشیده دامن باش / به هر چه می‌کشدت دل، از آن گریزان باش

عنان مپیچ که گر می‌زنی به شمشیرم/ سپر کنم سر و دستت ندارم از فتراک
 

نزیبد تو را با چنین سروری/ که سر جز به طاعت فرود آوری
 

هر که زر دید سر فرود آرد/ ور ترازوی آهنین دوش است
 

ور چه از مردمان به آزارند/ مردمان را به خیره نازارند

از آسمان تاج بارد اما بر سر آن کس که سر فرود آرد. (متواضع بودن)
 

شوق همیشه کور است مگر آن که دانشی باشد. (ناتوان بودن)
 

کار همیشه تهی است مگر آن که مهری باشد. (سود نداشتن)
 

شما را اگر توان نباشد که کار خود به عشق درآمیزید و پیوسته بار وظیفه‌ای را بی‌رغبت بر دوش کشید ، زنهار دست از کار بشویید. (ترک کردن)