آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 4693

چون نیست هیچ‌کس به فریاد من رسد / خود رقص می‌کنم چو سپندار نوای خویش

گل آن‌چنان فریفته‌ی حسن خود شده است / کز شبنم است آینه دائم برابرش

تمیز نیک و بد روزگار کار تو نیست / چو چشم آینه، در خوب و زشت حیران باش

ز خار زار تعلّق، کشیده دامن باش / به هر چه می‌کشدت دل، از آن گریزان باش

چهار

سه

دو

یک

پلنگ طبعی و من بر درت چو سگ خوارم / به دست جور مزن بر چو من غضنفر سنگ
 

شهر آن توست و شاهی فرمای هر چه خواهی / گر بی عمل ببخشی ور بی گنه برانی
 

دو چشم باز نهاده نشسته ام همه شب / چو فرقدین و نگه می‌کنم ثریا را (فرقدین: نام ستاره ای است)
 

بر جمال تو چنان صورت چین حیران شد / که حدیثش همه جا در در و دیوار بماند
 

برزیگر و کشاورز ـ نقص و کاستی                        

خواجه و غلام ـ عبد و معبود 

 

شوق و شورش ـ زنهار و آگاهی                              

تجسّم و تصوّر ـ تهی و بیهوده

رابیندرانات تاگور، یوهان ولفگانگ گوته، جبران خلیل جبران، ریچارد باخ

جبران خلیل جبران، یوهان ولفگانگ گوته، ریچارد باخ، رابیندرانات تاگور

ریچارد باخ، رابیندرانات تاگور، یوهان ولفگانگ گوته، جبران خلیل جبران

یوهان ولفگانگ گوته، ریچارد باخ، جبران خلیل جبران، رابیندرانات تاگور