آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 1082

چون نیست هیچ‌کس به فریاد من رسد / خود رقص می‌کنم چو سپندار نوای خویش

گل آن‌چنان فریفته‌ی حسن خود شده است / کز شبنم است آینه دائم برابرش

تمیز نیک و بد روزگار کار تو نیست / چو چشم آینه، در خوب و زشت حیران باش

ز خار زار تعلّق، کشیده دامن باش / به هر چه می‌کشدت دل، از آن گریزان باش

بیا که وقت بهار است تا من و تو به هم / به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را
 

گرش ببینی و دست از ترنج بشناسی / روا بود که ملامت کنی زلیخا را
 

تحصیل عشق و رندی آسان نمود اول/ وآخر بسوخت جانم در کسب این فضایل
 

در این روش که تویی بر هزار چون سعدی / جفا و جور توانی ولی مکن یارا
 

از آسمان تاج بارد اما بر سر آن کس که سر فرود آرد. (متواضع بودن)
 

شوق همیشه کور است مگر آن که دانشی باشد. (ناتوان بودن)
 

کار همیشه تهی است مگر آن که مهری باشد. (سود نداشتن)
 

شما را اگر توان نباشد که کار خود به عشق درآمیزید و پیوسته بار وظیفه‌ای را بی‌رغبت بر دوش کشید ، زنهار دست از کار بشویید. (ترک کردن) 

حملۀ حیدری: سرودۀ باذل مشهدی، حماسۀ ملّی

بوستان، سرودۀ سعدی، مثنوی تعلیمی

زندان موصل: نوشتۀ کامور بخشایش، خاطرات اصغر رباط جزی

مرصادالعباد: نوشتۀ نجم‌الدّین رازی، ادبیات عرفانی