آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفتم : باران محبّت | آزمون شماره 279

تو را به گوهر دل کرده انند امانت دار/ ز دزد امانت حق را نگاه دار مخسب

روانت بی خبر ماند از حقایق/ تو را فردوس باقی نیست لایق

آنکه هفت اقلیم عالم را نهاد/هر کسی را هرچه لایق بود داد 

آن پری رو را چه لایق کلبه تاریک دل/ مردم چشم است،بنشانم به چشم روشنش

زین خلق پر شکایتگریان شدم،ملول/آن های و هوی و نعره مستانم آرزوست

گویا ترم ز بلبل اما ز رشک عام/مهر سنت بر دهانم و افغانم آرزوست

جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او/ آن نور روی موسی عمرانم آرزوست

هرچند مفلسم نپذیرم عقیق خرد/کان عقیق نادر ارزانم آرزوست 

ابلیس پرتلبیس گرد (قالب/ غالب) آدم برآمد و طواف آن کرد.

هر عصب و فکر به منبع (بی‌شائبه/ بی‌شاعبه) ایمان وصل بود و به این دنیا دل نمی‌بست.

وی در انجام آن‌کار (اهمال/ احمال) را جایز نمی‌شمرد.

جلال‌الدین به (اسرار/ اصرار) مریدان، مجلس وعظ مجدد خود را برپای کرد.

 جبرئیل چون ذکر سوگند شنید ، به حضرت بازگشت.

اگر معشوق خواهد که از او بگریزد ، او به هزار دست در دامنش آویزد.

و بنده به حفظ حواسّ ظاهر مکلّف است و از فعل هر یک ، مسئول.

اگر به طوق و رغبت نیاید ، به اکراه و اجبار برگیر و بیار.

غنایی، تعلیمی، سفر و زندگی، پایداری

تعلیمی، داستانی، پایداری، سفر و زندگی

غنایی، تعلیمی، پایداری، سفر و زندگی

حماسی، داستانی، سفر و زندگی، پایداری