آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 7810

پرده‌دار جاده کی گردد هجوم نقش پا / بخیه نتواند نهان‌کردن دهان زخم را

لاف منعم بشنو و تن زن که آب و رنگ جاه / عالمی را بلبل گل‌های قالی می‌کند

عالمی بی‌ زخم خار از بوی ما آسوده‌اند / در سفال عالم خاکی چو ریحانیم ما

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید / که کند شِکوه ز هجران لب شیرینی

تبخال زد از آه جگرسوز لب صبح / وز دل، تو ستمگر دم سردی نکشیدی

یا تیر هلاکم بزنی بر دل مجروح / یا جان بدهم تا بدهی تیر امان را

نداد عشق گریبان به دست کس ما را / گرفت این می پر زور چون عسس ما را

تندباد بی اصول چرخ ارباب سماع / خصم تمکین ساخت نخل قد دلجوی تو را

پنهان مشو که روی تو بر ما مبارک است / نظاره تو بر همه جان‌ها مبارک است

دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست / جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است

از تواضع می‌توان مغلوب کردن خصم را / می‌شود باریک چون سیلاب از پل بگذرد

کناره کردن از افتادگان مروّت نیست / کسی به سایهٔ خود سرگران نمی‌باشد

مسلط بودن قالب قصیده به سبک تک‌بیت‌گویی در شعر شاعران سبک هندی

صورتگرا بودن شعر سبک هندی به سبب استفاده از مضامین تازه

ورود لغات مربوط به مذاهب و آداب و رسوم هندوان در حوزه شعر و ادب

بی‌توجهی به زبان و ورود واژه‌های عامیانه در شعر

فراوانی لغات ترکی و مغولی

مطابقت صفت و موصوف به تقلید از عربی

آوردن جملات کوتاه 

آوردن تتابع اضافات در مقام تعارف و تمجید از بزرگان یا به سبب قرینه‌پردازی و موازنه