آزمون آنلاین فارسی 2 - درس چهاردهم : حمله ی حیدری | آزمون شماره 5414

الف، ب، ج، د   

ج، الف، ب، د           

ج، د، ب، الف          

د، الف، ب، ج

چون درآمد علّتی اندر قضا / تیغ را دیدم نهان کردن سزا

صلتش بزم خوان هشت بهشت/صولتش رزم هفت خوان ملوك

شب همه شب انتظار صبح رویی می رود/کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را

نادان که از قضاي خدا می کند حذر/ غافل که رو به تیر قضا جلوه می کند

تـا عـنـان نفـس سـرکـش را بـه دسـت آورده ام  /  تـوسـن افلاک چـون عیسی اسـت زیر زین مرا
 

مـی کـنـد کـار خـرد، نـفـس چـو گـردید مـطـیع   / دزد چـون شـحـنه شود امن کند عالم را
 

نیست آسـان بـر هوای نفس خـود غالب شدن  /  چون سلیمان تختگاه از بـاد کردن مشکل است
 

از هــوای نــفــس اگــر خـــود را کــنــی گــردآوری  /  روز حــشــر از آتــش دوزخ حــصـارت مـی شـود
 

نهادند آوردگاهی چنان/ که کم دیده باشد زمین و زمان
 

ز بس گرد از آن رزمگه بردمید/ تن هر دو شد از نظر ناپدید
 

نخست آن سیه‌روز و برگشته‌بخت/ برافراخت بازو چو شاخ درخت
 

چو ننمود رخ شاهد آرزو/ به هم حمله کردند باز از دو سو