آزمون آنلاین فارسی 3 - فارسی 3 | آزمون شماره 6045

سورت سرمای دی بیدادها می‌کرد / و چه سرمایی، چه سرمایی!

گذرگهی است پر ستم که اندر او به غیر غم                                            یکی صلای آشنا به رهگذر نمی‌زند

قصه است این، قصه، آری قصه درد است، شعر نیست.

ز روی درد نگه کن به شعر من کاین شعر                                            تراوش دل خونین و خاطر خسته است

آن که هرگز - چون کلید گنج مروارید - گم نمی‌شد از لبش لبخند

چون تهیدستی که یابد بر کلید گنج دست                                                 دیده حیران در آن بند نقاب آویخته

او شغاد آن نابرادر بود / که درون چَه نگه می‌کرد و می‌خندید / و صدای ‌شوم و نامردانه‌اش در چاهسار گوش ‌می‌پیچید

بیش‌تر مردان شوند بر دست نامردان هلاک                                             شیر اکثر زخمِ ‌کاری از نیستان می‌خورد